بررسی حضور آنتی بادی سرمی در مبتلایان به عفونت بیمارستانی آسینتوباکتر بومانی و مقایسه آن با افراد سالم و کارکنان آی سی یو

چکیده سابقه و هدف: عفونت های بیمارستانی با منشأ باکتریال به عنوان یکی از خطرناک ترین تهدیدها برای سلامت جهانی محسوب می شوند. در این بین، آسینتوباکتر بومانی، مهم ترین علت ابتلای افراد بستری به خصوص در بخش آی سی یو می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی حضور آنتی بادی سرمی علیه این باکتری در بیماران مبتلا و شفا یافته، کارکنان آی سی یو و افراد سالم بود. مواد و روش ها: در این بررسی، 70 نمونه ی خون از بیمارستان های لاله و مسیح دانشوری در سه گروه بیماران بستری در آی سی یو با کشت خلط مثبت آسینتوباکتر، کارکنان آی سی یو و افراد سالم غیرمرتبط با عفونت های بیمارستانی، جمع آوری شد. ایزوله های باکتریایی تهیه شده از این بیمارستان ها کشت و تشخیص آسینتوباکتر بومانی با استفاده از تکنیک pcr بر اساس حضور ژن oxa-51 تأیید شده و ذخیره گردیدند. نمونه ها با لیزات باکتریایی ایزوله شده با آزمایش دات بلات در 4 رقت سرمی مورد سنجش قرار گرفت و حضور آنتی بادی علیه آسینتوباکتر بومانی در آنها توسط الایزا مورد تأیید قرار گرفت. یافته ها: نتایج ایمونوبلاتینگ نشان داد که 8 مورد از گروه پرستار و 8 مورد از گروه بیمار، دارای آنتی بادی علیه آسینتو باکتر بومانی در رقت 50/1 از سرم بودند و تمامی گروه کنترل از نظر سطح آنتی بادی، منفی بودند. در تست الایزا، دامنه ی cut off توسط screening افراد سالم غیرمرتبط با عفونت های بیمارستانی تعیین گردید و 19 مورد از گروه پرستار و 9 مورد از گروه بیمار در رقت 50/1 سرم و غلظت 5/0 میکروگرم در میکرولیتر آنتی ژن دارای تیتر مثبت از آنتی بادی بودند. تمامی نمونه های افراد سالم، منفی بودند. نتیجه گیری: با تعیین سطح آنتی بادی سرمی می توان در پیش آگهی این عفونت بیمارستانی بهره جست. همچنین از نتایج این بررسی به کمک تست های مولکولی، به شاخص آنتی ژنیک باکتری آسینتوباکتر بومانی دست یافت که دیدگاه روشنی در تهیه ی واکسن و ایمن سازی غیرفعال، پیش روی می گذارد.